د أن أقول لكم عن خدمة استضافة مجانية على الشبكة أستعمل now.Register هنا :
http://www.000webhost.com/117474.html وهي تعطي 1500 ميغابايت من مساحة القرص و 100 جيجا بايت نقل البيانات. I am now using them for about 3 months and never seen any downtime of server problems. أنا الآن استخدامها لنحو 3 أشهر و لم يسبق له مثيل في أي وقت تعطل الخادم المشاكل. There is no any kind of advertising on my pages too, so I think its worth to signup. لا يوجد أي نوع من الدعاية على صفحاتي جدا ، لذلك أعتقد أن قيمته إلى الاشتراك.Αναρτήθηκε από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΦΟΥΝΤΗΣ στις
1:19 μμ أرسلت بواسطة كونستانتينوس سبيريدون FOUNTIS في
1:19 window.google_render_ad();Τρίτη, 13 Ιανουάριος 2009 الثلاثاء 13 يناير 2009
Την 10η Ιανουαρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ ευλόγησε την Αγιοβασιλειόπιττα του ιστορικού Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας "Πτολεμαίος Α’". Την επομένη, Κυριακή 11η Ιανουαρίου, χοροστάτησε κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, μετά το πέρας της οποίας ευλόγησε την Αγιοβασιλειόπιττα του Παραρτήματος του Λυκείου Ελληνίδων της Μεγάλης Πόλεως. Την 13η Ιανουαρίου ο Μακαριώτατος εδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον Θεοφιλ. Επίσκοπο Κολουέζι (Κογκό) κ.Μελέτιο, από τον οποίο ενημερώθηκε για το επιτελούμενο ιεραποστολικό και ποιμαντικό έργο στην εκκλησιαστική αυτή Επαρχία του παλαιφάτου Πατριαρχείου.
Την 5η Ιανουαρίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος, χοροστάτησε κατά την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας. Κατά την Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων η Α.Θ.Μ. προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, ως και της Ακολουθίας του Μ.Αγιασμού, συλλειτουργούντος του Θεοφιλ. Επισκόπου Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, παρουσία του Εντιμ. Γενικού Προξένου της Ελλάδος κ.Γεωργίου Διακοφωτάκη, εκπροσώπων της Ελληνικής Κοινότητος, της Κυπριακής Αδελφότητος, ελληνικών Συλλόγων και φορέων της Μεγάλης Πόλεως και πλήθους φιλοθέων Χριστιανών. Αμέσως μετά της Λειτουργική Προσευχή ο Μακαριώτατος υπεδέχθη επισήμως στην Πατριαρχική Έδρα τον Εξοχ. Διοικητή Αλεξανδρείας κ.Άντελ Αμπίμπ, συνοδευόμενο από πολυμελή ομάδα υψηλόβαθμων στελεχών της τοπικής Κυβερνήσεως, της κρατικής Ασφαλείας και άλλους αξιωματούχους της χώρας. Προσφωνών τον υψηλό επισκέπτη ο Μακ.Πατριάρχης επεσήμανε τις άριστες σχέσεις φιλίας και ειρηνικής συνυπάρξεως χριστιανών και μουσουλμάνων στην Νειλοχώρα και υπεγράμμισε την εκ παραδόσεως πολύ καλή συνεργασία μεταξύ των χωρών της Αιγύπτου και της Ελλάδος, Ακόμη ανεφέρθη στους τομείς και τις προοπτικές δράσεως της Δευτεροθρόνου Εκκλησίας στην Αφρικανική ήπειρο, ευχαρίστησε διά του κ. Διοικητού τον Εξοχ. Πρόεδρου του αιγυπτιακού κράτους κ.Χόσνυ Μουμπάρακ για την προστασία και τη στήριξή του προς το εν γένει πολυσχιδέστατο έργο του Πατριαρχείου και κατέληξε λέγοντας "Ο Θεός να ευλογεί την Αίγυπτο, τον Εξοχ.Πρόεδρό της, τον ελληνικό και τον αιγυπτιακό λαό." Αντιφωνών ο Εξοχ.κ.Αμπίμπ εξέφρασε την χαρά και την τιμή που αισθάνεται, ευρισκόμενος στους χώρους του παλαιφάτου Πατριαρχείου και πλησίον του Σεπτού Προκαθημένου του, μετέφερε την ιδιαίτερη αγάπη του Εξοχ.Προέδρου και του λαού της Αιγύπτου προς τους έλληνες και την Αλεξανδρινή Εκκλησία και ανεφέρθη στο επικείμενο ταξίδι του στην ελληνική πρωτεύουσα, κατόπιν επισήμου προσκλήσεως του Δημάρχου Αθηναίων κ.Νικήτα Κακλαμάνη. Ακολούθως παρετέθη δεξίωση, κατά την διάρκεια της οποίας η ΑΘΜ προσέφερε στον κ.Διοικητή το έμβλημα του Πατριαρχείο, τον πτερωτό Λέοντα του Αγίου Μάρκου. Κατά την προαναφερθείσα συνάντηση παρέστησαν ο Εντιμ.Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Γεώργιος Διακοφωτάκης, παράγοντες της ομογένειας και πλήθος κόσμου. Το μεσημέρι ο Μακ.Πατριάρχης προεξήρχε της τελετής του Αγιασμού των υδάτων στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας. Εν συνεχεία ευλόγησε την Αγιοβασιλόπιττα του Ομίλου, ενώ ο Πρόεδρος αυτού κ.Εδμόνδος Κασιμάτης παρέθεσε επίσημο γεύμα προς τιμήν του Πατριάρχου και των Αρχών, κατά την διάρκεια του οποίου αντηλλάγησαν δώρα.
ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2009 ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΦΑΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Την 31η Δεκεμβρίου, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ δέχθηκε στο Ιδιαίτερο Πατριαρχικό Γραφείο, κατά το έθος, τους Θεοφιλ.Βοηθούς Επισκόπους και τους λοιπούς Κληρικούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας, οι οποίοι έψαλαν τα κάλαντα και υπέβαλαν εόρτιες ευχές. Ακολούθως δέχθηκε τις ευχές του προσωπικού του Πατριαρχείου. Προς όλους η Α.Θ.Μ. προσέφερε δώρα και ευλογίες. Το απόγευμα της ιδίας ημέρας ο Μακαριώτατος χοροστάτησε κατά Μ.Εσπερινό στο Πατριαρχικό Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων εν μέσω πλήθους Χριστιανών, μετά το πέρας του οποίου στην κατάμεστη Αίθουσα του Θρόνου παρουσίασε τα πεπραγμένα του φθίνοντος έτους 2008, εξέφρασε ευγνώμονες ευχαριστίες γιά την επιδεικνυομένη συμπαράσταση και προστασία προς τον Εξοχωτ.Πρόεδρο της Αιγύπτου κ.Χόσνι Μουμπάρακ, προς την ελληνική Κυβέρνηση διά του παρισταμένου Εντιμ.Γεν. Προξένου της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Γεωργίου Διακοφωτάκη, και προς την Ελληνική και την Αραβορθόδοξη Κοινότητα Αλεξανδρείας. Κατακλείων ευλόγησε την Αγιοβασιλόπιτα του Πατριαρχείου. Στην εόρτια αυτή σύναξη παρευρέθησαν ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος στην Μεγάλη Πόλη, εκπρόσωποι της Ελληνικής και της Αραβορθοδόξου Κοινοτήτος Αλεξανδρείας, ως και των Ελληνικών Συλλόγων και Φορέων. Την 1η Ιανουαρίου 2008 ο Μακ.Πατριάρχης παρέστη συμπροσευχόμενος κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας και προεξήρχε της Δοξολογίας επί τη ενάρξει του νέου έτους, πλαισιούμενος από τους Θεοφιλ. Επισκόπους Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας και Κανώπου κ.Σπυρίδωνα, Ηγούμενο της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Οσίου Σάββα Ηγιασμένου. Το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς επισκέφθηκε τους περιθαλπομένους γέροντες του Κανισκερείου Γηροκομείου Αλεξανδρείας. Αργότερα στο εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητος ευλόγησε την πρωτοχρονιάτικη Αγιοβασιλόπιτα και παρεκάθησε στο εόρτιο γεύμα.
Egypt 1956 War
Relations between Nasser and the West reached a crisis over plans to finance the Aswan High Dam. Construction of the dam was one of the earliest decisions of the Free Officers. It would increase both electrical generating power and irrigated land area. It would serve industry and agriculture and symbolize the new Egypt. The United States agreed to give Egypt an unconditional loan of US$56 million, and Britain agreed to lend Egypt US$14. The British loan was contingent on the American loan. The World Bank also agreed to lend Egypt an additional US$200 million. The World Bank loan stipulated that Egypt's budget be supervised by World Bank officials. To Nasser these conditions were insulting and were reminiscent of Europe's control over Egypt's finances in the 1870s.
While Nasser admitted to doubts about the West's sincerity, the United States became incensed over Egypt's decision to recognize communist China. Meanwhile, the Soviet Union was offering aid to Egypt in several forms, including a loan to finance the Aswan High Dam. Then, on July 19, the United States withdrew its loan offer, and Britain and the World Bank followed suit. Nasser was returning to Cairo from a meeting with President Tito and Prime Minister Nehru when he heard the news. He was furious and decided to retaliate with an action that shocked the West and made him the hero of the Arabs.
On July 26, 1956, the fourth anniversary of King Faruk's exile, Nasser appeared in Muhammad Ali Square in Alexandria where twenty months earlier an assassin had attempted to kill him. An immense crowd gathered, and he began a three-hour speech from a few notes jotted on the back of an envelope. When Nasser said the code word, "de Lesseps," it was the signal for engineer Mahmud Yunis to begin the takeover of the Suez Canal.
The canal's owner was the Suez Canal Company, an international company with headquarters in Paris. Anthony Eden, then British prime minister, called the nationalization of the canal "theft," and United States secretary of state Dulles said Nasser would have to be made to "disgorge" it. The French and British depended heavily on the canal for transporting oil supplies, and they felt that Nasser had become a threat to their remaining interests in the Middle East and Africa. Eden wanted to launch a military action immediately but was informed that Britain was not in a position to do so. Both France and Britain froze Egyptian assets in their countries and increased their military preparedness in the eastern Mediterranean.
Egypt promised to compensate the stockholders of the Suez Canal Company and to guarantee right of access to all ships, so it was difficult for the French and British to rally international support to regain the canal by force. The Soviet Union, its East European allies, and Third World countries generally supported Egypt. The United States moved farther away from Britain and stated that while it opposed the nationalization of the canal, it was against the use of force.
What followed was the invasion of Egypt by Britain, France, and Israel, an action known as the Tripartite Invasion or the 1956 War. Whereas the truth about the invasion eventually became known, at the time the Conservative government in London denied that it used Israel as an excuse for attacking Egypt. Eden, who had an intense personal dislike for Nasser, concealed the cooperation with Israel from his colleagues, British diplomats, and the United States.
The plan, which was supposed to enable Britain and France to gain physical control of the canal, called for Israel to attack across the Sinai Desert. When Israel neared the canal, Britain and France would issue an ultimatum for an Egyptian and Israeli withdrawal from both sides of the canal. An Anglo-French force would then occupy the canal to prevent further fighting and to keep it open to shipping. Israeli prime minister David Ben-Gurion agreed to the plan but informed Britain that Israel would not attack unless Britain and France first destroyed the Egyptian air force.
On October 28, Israeli troops crossed the frontier into the Sinai Peninsula (also seen as Sinai), allegedly to destroy the bases of Egyptian commandos. The first sign of collusion between Israel and Britain and France came on the same day when the Anglo-French ultimatum was handed to Egypt and Israel before Israel had even reached the canal. British bombing destroyed the Egyptian air force, and British and French paratroopers were dropped over Port Said and Port Fuad. The Egyptians put up fierce resistance. Ships were sunk in the canal to prevent transit. In the battle for Port Said, about 2,700 Egyptian civilians and soldiers were killed or wounded.
Although it was invaded and occupied for a time, Egypt can claim to have emerged the victor. There was almost universal condemnation of the Tripartite Invasion. The Soviet Union threatened Britain and France with a rocket attack if they did not withdraw. The United States, angered because it had not been informed by its allies of the invasion, realized it could not allow the Soviet Union to appear as the champion of the Third World against Western imperialism. Thus, the United States put pressure on the British and French to withdraw. Faced with almost total opposition to the invasion, the anger of the United States, and the threat of the collapse of the pound sterling, the British agreed to withdraw. Severely condemned, Britain and France accepted a cease-fire on November 6, as their troops were poised to advance the length of the canal. The final evacuation took place on December 22.
Israel, which occupied all of Sinai, was reluctant to withdraw. President Dwight D. Eisenhower of the United States placed great pressure on Israel to give up all its territorial acquisitions and even threatened sanctions. The Israelis did withdraw from Sinai, but they carried out a scorched earth policy, destroying roads, railroads, and military installations as they went.
A United Nations Emergency Force (UNEF) was established and began arriving in Egypt on November 21. The troops were stationed on the Egyptian side of the Egyptian-Israeli border as well as along the eastern coast of Sinai. Israel refused to allow UN troops on its territory. The UN troops were stationed on the Gulf of Aqaba to ensure the free passage of Israeli shipping to Elat. The troops remained in Egypt until 1967, when their removal contributed to the outbreak of the June 1967 War.
Egypt reopened the canal to shipping in April and ran it smoothly. It was open to all ships except those of Israel, and it remained open until the June 1967 War (Arab-Israeli war, also known as the Six-Day War). Diplomatic relations between Egypt and Britain were not restored until 1969.
Nasser had won a significant victory. The immediate effect was that Britain and France were finally out of Egypt. Nasser went on to nationalize all other British and French assets in Egypt. The Egyptians now had full control of the canal and its revenues. The Suez crisis also made Nasser the hero of the Arab world, a man who had stood up to Western imperialism and had prevailed.
Αναρτήσεις
